معرفی چمن زن بنزینی

اکثر دستگاه های چمن زنی دوار توسط موتورهای احتراق داخلی تأمین می شوند. این نوع موتورها معمولاً موتورهای چهار زمانه هستند که برای گشتاور بیشتر و احتراق تمیزتر استفاده می شوند (اگرچه تعدادی از مدل های قدیمی از موتورهای دو زمانه استفاده می کردند) و با بنزین یا سایر سوخت های مایع کار می کنند که به چمن زن بنزینی مشهور هستند. موتورهای احتراق داخلی که در ماشین های چمن زن استفاده می شوند معمولاً فقط یک سیلندر دارند. قدرت به طور کلی از چهار تا هفت اسب بخار است. این موتورها معمولاً کاربراتور دارند و برای راه اندازی آنها نیاز به میل لنگ دستی نیاز است؛ اگرچه در برخی از مدل ها مخصوصاً ماشین های بزرگ استارت برقی ارائه می شود.

برخی از ماشین های چمن زنی دارای دریچه گاز بر روی فرمان هستند که اپراتور می تواند با آن دور موتور را تنظیم کند. چمن زن های بنزینی های دیگر دارای دور موتور ثابت و از پیش تعیین شده هستند. همه مجهز به گاورنر (غالباً از نوع سانتریفیوژ / مکانیکی یا پره هوا) هستند تا در صورت لزوم دریچه گاز را باز نگه دارند و در صورت مواجهه با نیروی مورد نیاز برای برش چمن های ضخیم یا بلندتر، قدرت افزایش یابد. ماشین های چمن زن بنزینی دارای مزایایی نسبت به ماشین های برقی هستند؛ نوع بنزینی قدرت و برد آنها بیشتری دارد. از نقاط ضعف آنها نیز نباید بگذریم؛ آنها مقدار قابل توجهی آلودگی را به دلیل احتراق در موتور ایجاد می كنند و موتورهای آنها نیاز به نگهداری دوره ای مانند تمیز كردن یا تعویض شمع و فیلتر هوا و تعویض روغن موتور دارند.

برای قرن ها، چمن ها توسط کارگرانی که در مراتع یا مزارع کار می کردند و دارای داس های کوچک بودند، بریده می شد. برش دستی علاوه بر خسته کننده و کند بودن، بی تأثیر بود – داس ها فقط هنگام مرطوب بودن چمن ها به خوبی کار می کردند. اولین دستگاه مکانیکی برش چمن در سال 1830 ظاهر شد؛ زمانی که یک کارگر نساجی انگلیسی به نام ادوین بودینگ، ماشین چمن زنی را تولید کرد که ابتدا در نساجی مورد استفاده قرار می گرفت تا پرز ها را از روی پارچه از بین ببرد. ماشین چمن زنی استوانه ای آقای بودینگ به یک غلتک متصل شده بود که آن را با یک محرک زنجیره ای پیش می برد و با لبه برش منحنی می تراشید. او دو اندازه بزرگ و کوچک از این ابزار تولید کرد. ماشین چمن زن بزرگ را باید اسب هایی می کشیدند که برای جلوگیری از آسیب دیدن چمن، سمهای آنها به طور موقت به چکمه های لاستیکی مجهز می شد.

مکانیزه چمن زنی در نمونه اولیه کند بود؛ شاید به این دلیل که ماشین چمن زنی Budding علاوه بر ناکارآمد بودن دنده، بسیار سنگین بود. فقط دو سازنده ماشین چمن زنی، دستگاه های خود را در نمایشگاه بزرگ انگلستان در سال 1851 به نمایش گذاشتند اما با این حال، چند دهه بعد، ماشین آلات جدید به دلیل علاقه به تنیس چمنی که در اواخر دوره ویکتوریا در انگلیس بوجود آمد، محبوبیت زیادی پیدا کردند. قبل از شروع قرن 20، طراحی های اولیه بودینگ بهبود یافته بود و در حیاط های سراسر انگلیس قابل مشاهده بودند.

اولین ماشین های چمن زن بر پایه بنزینی در سال 1897 توسط شرکت بنز آلمان و شرکت ماشین چمن زنی Coldwell نیویورک طراحی شدند. دو سال بعد یک شرکت انگلیسی مدل خود را تولید کرد؛ با این حال، هیچ یک از این شرکت ها طرح های خود را به صورت انبوه تولید نکردند. در سال 1902 اولین چمن زن برقی تجاری که توسط جیمز ادوارد رانسوم طراحی شده بود تولید و فروخته شد. اگرچه ماشین چمن زنی دارای صندلی راننده بود اما بیشتر ماشین های چمن زنی اولیه این کار را نکردند و حتی امروزه محبوب ترین مدل ها از پشت هدایت می شوند.

ماشین های چمن زنی دوار می توانند با سرعت و انرژی شدید، چمن ها را پرت کنند. علاوه بر این، تیغه های ماشین چمن زنی خودکار (بنزینی یا برقی) می تواند به یک کاربر بی احتیاط آسیب برساند. در نتیجه، بسیاری از آنها به یک سوئیچ ایمنی مجهز شده اند تا اگر کاربر دیگر دستگیره را نگه ندارد، بلافاصله چرخش تیغه را غیرفعال کند. با پوشیدن کفش محافظ هنگام چمن زنی می توان از اکثر قریب به اتفاق این آسیب ها جلوگیری کرد. افرادی که از ماشین چمن زن بنزینی استفاده می کنند باید همانند مواقع استفاده از علف زن بنزینی از کفش های سنگین، محافظ چشم و محافظ شنوایی استفاده کنند.

ابزار چمن زن بنزینی توسط هوم لایت، تاپ گاردن و … تولید می شود. فروشگاه اینترنتی مستر ابزار با هدف کسب رضایت مشتریان و ایجاد تجربه خریدی رضایت بخش، آماده ارائه مشاوره رایگان و فروش این ابزارآلات در سریع ترین زمان می باشد و اورجینال بودن کالا را تضمین می کند.